(به یاد همه ی شهیدان تاریخ انسانیت وآزادگی ،بویژه شهیدان دریا،غواصان بحرعشق وبیکرانگی)
تا چراغش را
خاموش نخواهد دشمن
تا پرچمش را بخواهد در اهتزاز
همچنان بر بامها ،بربلند
تا که نامحرم دست نیازد
بر خاک وطن.
*****
مردانه ایستادند
وایستاده افتادند...
و افتاده شان نیز هیبتی داشت چنان
که دشمن را
جرات گام نهادن برسر آن نبود.
*****
قوم تاریک؟!
راه پرواز را بر آنها بستند
و دریا وسعت حماسه شان را
انتشار داد....
با بالهای بسته
پرواز را تجربه کردند
موجها در استقبالشان
خود را گستردند
بر مقدم آبی حضوری ازجنس اقیانوس.
*****
آنها رفتندو...
دوستان خیره در ادامه ی راه
خالی حضورشان را
با اندوهی غریبانه آکندند از یادهای سبز.
با آنکه هیچ دسته گلی
نشستن برجایشان را
تاب نیاورد از شرم....
*****
جماعتی کوچک از دوست نمایان - هم
با برافراشتن پرچم ادعا
انحصار خواندند نام او را.
با آنکه چهره ی شهیدش را
در مزار قابها رویت کرده بودند
نه در شبهای سنگر وزخمی خاطرات....
*****
وقصد آنها آسمان بود
اما آسمان ازشکوه گامهایشان
به زمین آمد و
در کوچه های دریا میزبان عروجشان شد.
.....و مقصد این ناپرنده ها، زمین.
به روشنی پیداست
که طرح ادعا،روشن کردن تنوری است
به پختن نان برای دنیاهای کوچک
در ویلاهای بزرگ
آنان در عمق دریا ازجان گذشتند
واینان در ساحل تماشا جانی می گیرند؟!
*****
بیم از ادعا نیست
نه،نمی گنجد در جمع های کوچک
واژه ی پرپرش.
و نام دریایی اش نمی ایستد
درقلمرو هیچ انحصاری.
دریغ اما غبار ادعا لک می زند
چهره ی گل داده ی حماسه را.
*****
......ومی خوانمت با این سکوت
ای شهید کلمات سرخ !
در این فصل تلخ
ودراین هوای مسموم
یاد تو نسیمی است
که بشارت باران را به کوچه باغ می برد.
هرباره می خوانمت در زمزمه ای
ای شهید گلواژه های آبی !
بیم از ادعا نیست....
می دانم ،می دانم....
که دریا وباتلاق در یک تصویر نمی گنجند....
*****
.....و می گریمت با این سرود
ای راز عجیب مانایی !
تو رفتی و...
رودها به تو پیوستند..
و از تو تا همیشه
دریا جغرافیای حماسه است و...
دفتر مرثیه...
بعد از تو همواره
هرخبری که از دریا موج زند...
هوای وطن به یادت بارانی می شود.
*منوچهر کمری،سرپل زهاب،خرداد 94